تعدیل اثرات مایع رویی حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان بر عملکرد نوتروفیل‌ها توسط 17- بتا استرادیول

اهداف: سلول‌های مزانشیمی مشتق‌شده از مغز استخوان به‌دلیل خاصیت تنظیم‌کنندگی سیستم ایمنی، دارای پتانسیل درمانی هستند. استروژن نیز نوعی تنظیم‌کننده سیستم ایمنی است. هدف مطالعه حاضر‏، بررسی تاثیر مایع رویی حاصل از سلول‌های مزانشیمی رت نر مجاورشده با استروژن، بر عملکرد و میزان زنده‌مانی نوتروفیل بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، سلول‌های مزانشیمی جداشده از مغز استخوان فمور و تیبیای موش صحرایی نر 8-6هفته‌ای در محیط کشت اختصاصی کشت داده شد. پس از بلوغ، مایع رویی حاصل از سلول‌های مزانشیمی با استروژن 10 و 20نانومولار به‌مدت 72 ساعت و در ˚C37 تیمار شد. سپس سلول‌های مزانشیمی با نوتروفیل خون محیطی مجاور شد و عملکرد نوتروفیل با آزمون فاگوسیتوز مخمر و انفجار تنفسی (احیای نیتروبلوتترازولیوم) مورد سنجش قرار گرفت. میزان زنده‌مانی نوتروفیل با استفاده از رنگ‌آمیزی فلورسنت اکریدین- اورنج محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 18 و آزمون‌های T مستقل، آنالیز واریانس یک‌طرفه و توکی آنالیز شدند. یافته‌ها: میزان انفجار تنفسی در گروه‌های تیمارشده با دوز 10نانومولار و 20نانومولار استروژن نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشت. درصد فاگوسیتوز بعد از تیمار با دوزهای 10نانومولار و 20نانومولار، نسبت به گروه کنترل دارای افزایش معنی‌دار بود. بین درصد فاگوسیتوز دوزهای 20نانومولار و 10نانومولار نیز اختلاف معنی‌داری وجود داشت (05/0p<). میزان آپوپتوز در گروه 10نانومولار و 20نانومولار نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: مایع رویی سلول‌های مزانشیمی مجاورشده با استروژن قابلیت فاگوسیتوز و انفجار تنفسی نوتروفیل‌ها را افزایش می‌دهند.